تقریبا میتوان گفت اغلب کارتونیستهای کشور از اهمیت وجود صنفی به نام انجمن کارتونیستهای ایران سخن گفته اند.

اینکه عملکرد آن انجمن چگونه و در چه کیفیتی باشد زیاد مورد مناقشه نبوده است. ریاست بازی و باند بازی هم از ذهن هنرمندان خطور نمیکند چرا که با ساز و کار مشخص و شفافی  میتوان مانع این معضل شد. نظارت وزارت ارشاد هم مانع سو استفاده های احتمالی سیاسی از این انجمن خواهد بود. انجمنی که در دفاع از بیمه- جوایز- حقوق مدنی- سازماندهی  مسابقات- کپی رایت و مسکن و تمام شئون قابلیت فعالیت می داشت.

عضویت راحت - کاندیداتوری آسان- اتخاذ تصمیمات توسط هیئت مدیره- تقسیم وظایف- شفافیت گزارشها- وجود بازرسی- برگزاری انتخابات توسط ارشاد و همه این روند به ضرر زیاده خواهان و کوتوله هایی  بود که بزرگ دیده میشوند و به نفع فروتنان زحمت کشی بود که در سایه قرار دارند.

بنابراین سوال اساسی تاریخ سی ساله کارتون کشور اینجاست که چه اراده ای اجازه دستیابی کارتونیستها به این انجمن را نداده است؟ منافع چه افراد معدودی دچار خطر میشد که با توجیهات و سفسطه مانع شده اند؟ اگر متولیانی بانفوذ مانع نشده اند و این توهم نویسنده این مقاله است چرا خود آنها این انجمن را نساخته اند؟

رحیم بقال اصغری -تبریز