دو روز قبل یکی از کارتونیستهای خوب کردستان به نام آقای سامان صولی و دوست  فرهیخته شان از نشریه خوب" کورده واری "آقای ساعی به دیدنم آمدند. بحث مهمی که بین ما جاری شد مربوط به متخصص نبودن هنرمندان کارتونیست در یک حیطه خاص بود در نتیجه این که اغلب کارتونیستهای جوان ما دارای مطالعات تخصصی نیستند ، موضوعات ارائه شده شان هم لاجرم در معنی با هم متناقض می باشند. به عنوان مثال اگر من میخواهم عملکرد وزیری را در موضوع اقتصادی خاصی مورد سوال و طنز و انتقاد قرار دهم، باید در آن موضوع صاحب نظریه و حداقل مطالعات اولیه باشم و دانشم در آن تصمیم وزیری که میخواهم از آن انتقاد کنم در حدی باشد که استدلال و استنتاج کافی بعمل آورم. گرچه  معتقدم حتی در هنر کاریکاتور چهره نیز دانش ما از یک فرد در نحوه اغراق و ترکیب و زاویه دید و حتی تکنیک ما تاثیر گذار است لیکن چه خوب بود هنرمندان بدون شرحی و روزنامه ای ما دست کم یک روزنامه داخلی را مشترک بودند یا هفته ای یک کتاب به دست می گرفتند.عرصه اینترنت عرصه عمیقی برای یک هنرمند نیست بی بنیاد و فاقد جامعیت است و اگر اطلاعات را از محلی بی بنیاد و سست بگیریم قطعا نمیتوانیم در جامعه تاثیر گذار باشیم و حرفی برای گفتن داشته باشیم. در واقع کارتون قبل از آنکه یک هنر باشد یک زبان یا لهجه است و بدون داشتن حرفی  مهم برای گفتن، گویش زیبا اهمیتی نخواهد داشت. کاش ما کارتونیستهای ورزشی مان از کارتونیستهای اقتصادی مان یا کارتونیستهای آموزشگر با کارتونیستهای تاریخ نگر که از منابع گوناگون الهام میگرفتند قابل تشخیص بودند در این صورت هنر کارتون کشورمان از جایگاه قبل قبولی که در صحنه بین المللی یافته به جایگاهی قابل اعتماد تر و مولف تر ارتقا می یافت...

رحیم بقال اصغری -تبریز